Visual diary

In mijn negentiende-eeuwse, aan de rand van de stad gelegen cocon in eclectische stijl, droom ik graag weg in duizelingwekkende zichten. Naast souvenirs aan plaatsen die ik bezocht, zijn afbeeldingen uit een krant, boek of magazine de aanleiding om te schilderen. Daarbij gaat het niet louter om het beeld zelf, maar om de reis in het geheugen. Reizen doe je vooral in je hoofd. Het zijn echte of ingebeelde reizen in het verleden. Al schilderend probeer ik de herinnering te bewaren.

Geen geheugen meer hebben is waar ik het meest bang voor ben. Herinneringen zijn wie we zijn. Je hele ziel en je bestaan is verbonden met je geheugen. Je hele gedachtewereld is opgebouwd uit kostbare oorspronkelijke herinneringen die je leven bepalen en die je  blijven achtervolgen, zolang je leeft. In mijn kunst probeer ik een ogenblik te onttrekken aan de meedogenloze vaart van de tijd en dat geredde fragment te onthullen aan anderen. De sensatie is voorbij maar wordt bij het schilderen weer opgeroepen, intens beleefd …. Ik zet de ervaring om in een beeld. Niet alle momenten vragen om een transformatie natuurlijk. Het gaat om een moment of een fragment van een moment dat het raderwerk van mijn hart heeft veranderd. Een scherp afgelijnd, soms abstract beeld. Muziek helpt me om de juiste stemming vast te houden.

Mijn geschilderd dagboek speelde zich vroeger binnenskamers af, op de huidige bladzijden is dit nimmer het geval. Het stedelijke, al dan niet, gedroomde landschap gezien vanuit kikvors- of vogelperspectief of in doorsnede draagt nu mijn voorkeur weg. Op de rand van de leegte, die verwachting oproept, probeer ik een blijvend verlangen naar overzicht, ruimte en vrijheid picturaal te vertolken. Ik creëer beelden waar je doorheen kunt reizen, een soort geestelijke geografie.

Wat mij bezighoudt is de opwinding van het creatieve proces, het voortdurend zoeken naar meer vakmanschap en een zo persoonlijk mogelijke uitdrukking van mijn microkosmos. In mijn werk ga ik op zoek naar de beeldende kracht van een schilderij, de manier waarop het beeld in verf-materie - het tactiele van de verf- omgezet kan worden. Fijn portretlinnen, verf van hoogwaardige kwaliteit (Oud Holland) en penselen zijn mijn favoriete instrumenten. Tijdens het schilderen wordt het leven dieper beleefd. De glaceertechniek is een tijdrovend proces waarbij  meerdere dunne verflagen geduldig worden aangebracht. Dat betekent dat je de dingen in de diepte kunt peilen. De geschilderde ruimte wordt op die manier stapsgewijs een spirituele ruimte. In zekere zin geef ik die ruimte dan aan de beschouwer. Natuurlijk hoop ik dat een toeschouwer niet te gehaast of afgeleid is en de tijd neemt om te kijken en weg te dromen in het aangeboden verhaal.